ให้ความรู้สำหรับเด็กที่จะสอนความรับผิดชอบ

“เด็กเล็กๆ กระหายข้อมูล พวกเขากระตือรือร้นที่จะค้นหากฎทั่วไปเพื่อช่วยในการวางแผนโลกทางสังคมของพวกเขา” Sonia Kang และ Michael Inzlicht จาก University of Toronto เขียนใน Personality and Social Psychology Bulletin ของเดือนนี้ จากงานวิจัย 2 ชิ้นที่ตรวจสอบวิธีที่เด็กเรียนรู้เกี่ยวกับการถูกปฏิเสธ พวกเขาพบว่าคำแนะนำและประสบการณ์จากภายนอกมีบทบาทที่แตกต่างกันในการกำหนดลักษณะของเด็กที่มีต่อกลุ่มคนอื่นๆ การวิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าระหว่างอายุ 3 ถึง 6 ขวบ เด็ก ๆ จะเรียนรู้และเริ่มใช้แบบแผนเหมารวมและสามารถรับรู้ถึงการเลือกปฏิบัติอย่างเปิดเผย แต่ระหว่างอายุ 6 ถึง 10 ปี พวกเขาเริ่มตระหนักถึงการเหมารวมของคนอื่น และสามารถรับรู้ถึงการเลือกปฏิบัติที่ละเอียดอ่อนได้เมื่ออายุ 10 ขวบ การศึกษาใหม่นี้ต้องการ "ความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นว่าเด็ก ๆ เรียนรู้ว่าตนเองอาจตกเป็นเป้าหมายของการเลือกปฏิบัติ" โดยสมาชิกของผู้อื่น กลุ่มคังกล่าว Kang และ Inzlicht คัดเลือกนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1, 3 และ 5 ประมาณ 300 คนจากโรงเรียนประถมที่มีความหลากหลายทางเชื้อชาติในโตรอนโต นักวิจัยได้สร้างกลุ่มตามอำเภอใจขึ้นสองกลุ่ม คือกลุ่มสีแดงและกลุ่มสีน้ำเงิน และวางเด็กทั้งหมดไว้ในกลุ่มสีแดง จากนั้นพวกเขาเปิดโอกาสให้กลุ่มสีแดง (ingroup) ได้เรียนรู้เกี่ยวกับกลุ่มสีน้ำเงิน (outgroup) ด้วยคำแนะนำ ประสบการณ์ หรือทั้งสองอย่าง ในเงื่อนไขการสอน เด็กแต่ละคนจะได้ยินว่า "เด็กในกลุ่มสีน้ำเงินใจร้ายกับเด็กกลุ่มสีแดงจริงๆ" และ "คุณจะสังเกตได้ว่าเด็กกลุ่มสีน้ำเงินใจร้ายกับคุณอย่างไร" ในเงื่อนไขของประสบการณ์ นักวิจัยได้สร้างประสบการณ์เชิงลบกับกลุ่มนอก เด็กเล็ก โดยสมาชิกกลุ่ม Blue อาจทิ้งโทเค็นไว้ 10 เหรียญ (ไม่ว่าจะเป็นสติกเกอร์หรือลูกอม) แต่กลับไม่ทิ้งอะไรเลย นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ที่ได้ยินเกี่ยวกับค่าเฉลี่ยของกลุ่ม Blue จะมองพวกเขาในแง่ลบมากกว่าผู้ที่ไม่ได้รับโทเค็นจากกลุ่ม Blue สิ่งที่ตรงกันข้ามกับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 คือ เด็กที่โตกว่าจะตัดสินกลุ่มอื่นมากที่สุดจากจำนวนโทเค็นที่มีให้ ในอีกเงื่อนไขหนึ่งที่เด็กบางคนได้รับข้อมูลเชิงลบเกี่ยวกับกลุ่มสีฟ้า แต่จากนั้นได้รับโทเค็นจำนวนมากจากพวกเขา การแบ่งระหว่างเกรด 1 และ 5 ก็ชัดเจนเช่นกัน สำหรับนักเรียนเกรด 1 ผลกระทบของการสอนนั้นมีพลังมากพอที่จะบ่อนทำลาย ข้อมูลที่ขัดแย้งกันเกี่ยวกับโทเค็น ในขณะที่นักเรียนระดับประถมห้ากลับตรงกันข้าม ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า "ความคาดหวังเกี่ยวกับการมีอคติของเด็กเล็กจะถูกกำหนดโดยความเชื่อที่ผู้ใหญ่สื่อสารถึงพวกเขา" คังกล่าว "ความคาดหวังที่สร้างขึ้นในวัยเด็กมีแนวโน้มที่จะสร้างรากฐานสำหรับความเชื่อเกี่ยวกับการตีตราในชีวิตในภายหลัง" Kang และ Inzlicht ชี้ให้เห็นว่าการศึกษานี้แสดงให้เห็นถึงพลังของการสอนด้วยข้อความเพียงครั้งเดียวจากผู้ทดลองที่ไม่รู้จักมาก่อน อำนาจที่ได้รับคำสั่งจากผู้ปกครอง พี่น้อง หรือครูที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมากขึ้น และโอกาสในการส่งข้อความซ้ำจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น ครูและผู้ปกครองควรให้ความสำคัญกับการสอนเด็กเล็กเกี่ยวกับองค์ประกอบเชิงบวกของความเท่าเทียมและความหลากหลาย คังกล่าว ในขณะเดียวกันก็หลีกเลี่ยงคำเตือนเชิงลบที่รุนแรงเกินไปเกี่ยวกับการเลือกปฏิบัติ "แม้ว่าสิ่งสำคัญคือต้องจัดให้เด็กๆ มีความสามารถในการรับรู้ถึงการเลือกปฏิบัติเมื่อเกิดขึ้น แต่เราไม่ต้องการให้พวกเขาปิดตัวเองจากความเป็นไปได้ของความสัมพันธ์เชิงบวกกับสมาชิกในกลุ่มที่แตกต่างจากพวกเขา" ในขณะเดียวกัน "งานของเราชี้ให้เห็นว่าเด็กโตจะได้รับอิทธิพลมากขึ้นจากประสบการณ์ของพวกเขาเอง ดังนั้นจึงไม่เพียงพอที่เราจะบรรยายให้พวกเขาฟังเกี่ยวกับปัญหาความเท่าเทียมและความหลากหลาย" เธอกล่าว "เราต้องช่วยสร้างสถานการณ์และสภาพแวดล้อมที่ส่งเสริมประสบการณ์ที่ดีให้กับเด็กๆ จากทุกภูมิหลัง"