การให้ความรู้เรื่องเด็กเล็ก

นักวิจัยพบว่าเมื่อผู้ใหญ่และเด็กอายุ 4-5 ขวบเล่นเกมโดยที่ตัวเลือกบางอย่างทำให้พวกเขาได้รับรางวัล ทั้งเด็กและผู้ใหญ่จะเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วว่าตัวเลือกใดจะให้ผลตอบแทนสูงสุดแก่พวกเขา แต่ในขณะที่ผู้ใหญ่ใช้ความรู้นั้นเพื่อเพิ่มรางวัลให้สูงสุด เด็ก ๆ ก็ยังคงสำรวจตัวเลือกอื่น ๆ เพื่อดูว่าคุณค่าของพวกเขาอาจเปลี่ยนไปหรือไม่ Vladimir Sloutsky ผู้เขียนร่วมของการศึกษาและศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยาแห่งมหาวิทยาลัยโอไฮโอสเตทกล่าวว่า "การสำรวจดูเหมือนจะเป็นแรงผลักดันสำคัญในช่วงวัยเด็กปฐมวัย แม้จะมีความสำคัญมากกว่าการให้รางวัลในทันทีก็ตาม" "เราเชื่อว่าเป็นเพราะเด็กเล็กจำเป็นต้องสำรวจเพื่อช่วยให้พวกเขาเข้าใจว่าโลกเป็นอย่างไร" และแม้ว่าผู้ใหญ่จะคิดอย่างไร การค้นหาการค้นพบใหม่ๆ ของเด็กๆ นั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ผลลัพธ์แสดงให้เด็กๆ สำรวจอย่างเป็นระบบ เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่พลาดสิ่งใดๆ “เมื่อผู้ใหญ่นึกถึงเด็ก ๆ ที่ออกสำรวจ พวกเขาอาจคิดว่าพวกเขากำลังวิ่งไปรอบ ๆ อย่างไร้จุดหมาย เปิดลิ้นชักและตู้ หยิบสิ่งของต่าง ๆ แบบสุ่ม” Sloutsky กล่าว "แต่ปรากฎว่าการสำรวจของพวกเขาไม่ใช่การสุ่มเลย" Sloutsky ทำการศึกษาร่วมกับ Nathaniel Blanco นักวิจัยหลังปริญญาเอกด้านจิตวิทยาที่ Ohio State ผลลัพธ์ของพวกเขาได้รับการเผยแพร่ออนไลน์เมื่อเร็ว ๆ นี้ในวารสารDevelopmental Science นักวิจัยได้ทำการศึกษาสองครั้ง การศึกษาหนึ่งเกี่ยวข้องกับเด็กวัย 4 ขวบ 32 คน และผู้ใหญ่ 34 คน บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ผู้เข้าร่วมแสดงสิ่งมีชีวิตต่างดาวสี่ตัว เมื่อผู้เข้าร่วมคลิกสิ่งมีชีวิตแต่ละตัว พวกเขาจะได้รับลูกอมเสมือนจริงตามจำนวนที่กำหนด เห็นได้ชัดว่าสิ่งมีชีวิตหนึ่งดีที่สุดโดยให้ลูกอม 10 เม็ด ในขณะที่ตัวอื่นให้ลูกอม 1, 2 และ 3 ชิ้นตามลำดับ จำนวนเหล่านี้ไม่เคยเปลี่ยนแปลงสำหรับสิ่งมีชีวิตแต่ละชนิดตลอดช่วงของการทดลอง เป้าหมายคือรับขนมให้ได้มากที่สุดจากการทดลอง 100 ครั้ง เด็กเล็ก (เด็กๆ สามารถเปลี่ยนลูกอมเสมือนจริงให้เป็นสติกเกอร์ของจริงได้เมื่อสิ้นสุดการทดลอง) ตามที่คาดไว้ ผู้ใหญ่เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วว่าสิ่งมีชีวิตใดให้ลูกอมมากที่สุดและเลือกสิ่งมีชีวิตนั้น 86 เปอร์เซ็นต์ของเวลาทั้งหมด แต่เด็กๆ เลือกสิ่งมีชีวิตที่ให้รางวัลสูงสุดเพียง 43 เปอร์เซ็นต์ของเวลาทั้งหมด และไม่ใช่เพราะเด็กๆ ไม่รู้ว่าทางเลือกใดจะได้รับรางวัลใหญ่ที่สุด ในการทดสอบความจำหลังการศึกษา เด็ก 20 คนจาก 22 คนระบุได้ถูกต้องว่าสัตว์ชนิดใดส่งขนมได้มากที่สุด “เด็ก ๆ ไม่ได้รับแรงจูงใจจากการได้รับรางวัลสูงสุดเท่ากับผู้ใหญ่” บลังโกกล่าว "เด็ก ๆ ดูเหมือนจะมีแรงจูงใจหลักจากข้อมูลที่ได้รับจากการสำรวจ" แต่สิ่งที่น่าสนใจก็คือ เด็กๆ ไม่เพียงแค่คลิกที่สัตว์เหล่านั้นแบบสุ่มเท่านั้น Sloutsky กล่าว เมื่อพวกเขาไม่คลิกตัวเลือกที่มีรางวัลสูงสุด พวกเขามักจะเลือกตัวเลือกอื่นๆ อย่างเป็นระบบ เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ใช้เวลานานเกินไปโดยไม่ทดสอบตัวเลือกแต่ละตัว “ยิ่งพวกเขาไม่ได้ตรวจสอบตัวเลือกใดตัวเลือกหนึ่งนานเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งไม่แน่ใจในมูลค่าของมัน และพวกเขาก็ยิ่งต้องการตรวจสอบอีกครั้ง” เขากล่าว ในการศึกษาครั้งที่สอง เกมจะคล้ายกันแต่มูลค่าของสามในสี่ตัวเลือกนั้นมองเห็นได้ -- มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นที่ซ่อนอยู่ ตัวเลือกที่ซ่อนอยู่นั้นถูกกำหนดแบบสุ่มในแต่ละการทดลอง ดังนั้นจึงมีการเปลี่ยนแปลงเกือบทุกครั้ง แต่ค่าของตัวเลือกทั้งสี่ไม่เคยเปลี่ยน แม้ว่ามันจะเป็นตัวเลือกที่ซ่อนอยู่ก็ตาม เช่นเดียวกับในการทดลองแรก ผู้ใหญ่ 37 คนเลือกตัวเลือกที่ดีที่สุดในการทดลองเกือบทุกครั้ง 94 เปอร์เซ็นต์ของเวลาทั้งหมด ซึ่งมากกว่าเด็กอายุ 4 และ 5 ขวบ 36 คน ซึ่งเลือกตัวเลือกที่มีมูลค่าสูงสุดเพียง 40 เปอร์เซ็นต์ของเวลาทั้งหมด เมื่อตัวเลือกที่ซ่อนอยู่คือตัวเลือกที่มีมูลค่าสูงสุด ผู้ใหญ่จะเลือกตัวเลือกนั้นถึง 84 เปอร์เซ็นต์ของเวลาทั้งหมด แต่อย่างอื่น พวกเขาแทบไม่ได้เลือกเลย (2 เปอร์เซ็นต์ของเวลาทั้งหมด) เด็ก ๆ เลือกตัวเลือกที่ซ่อนอยู่ประมาณ 40 เปอร์เซ็นต์ของเวลา และไม่สำคัญว่าจะเป็นตัวเลือกที่มีค่าสูงสุดหรือไม่ Sloutsky กล่าวว่า "เด็กส่วนใหญ่สนใจความไม่แน่นอนของตัวเลือกที่ซ่อนอยู่ พวกเขาต้องการสำรวจตัวเลือกนั้น อย่างไรก็ตาม มีความแตกต่างบางประการในเด็ก เขาตั้งข้อสังเกต ตัวอย่างเช่น เด็กสองสามคนทำตัวเหมือนผู้ใหญ่และมักจะเลือกตัวเลือกที่มีค่าสูงสุด ในการทดลองครั้งที่สอง เด็กสองสามคนมักจะหลีกเลี่ยงตัวเลือกที่ซ่อนอยู่ การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้อาจเกี่ยวข้องกับระดับวุฒิภาวะทางปัญญาของเด็กที่แตกต่างกัน เขากล่าว แต่ดูเหมือนว่าเด็กทุกคนจะผ่านช่วงที่การสำรวจอย่างเป็นระบบเป็นหนึ่งในเป้าหมายหลักของพวกเขา “แม้ว่าเราจะรู้ว่าเด็ก ๆ ชอบวิ่งไปรอบ ๆ และตรวจสอบสิ่งต่าง ๆ แต่ตอนนี้เรากำลังเรียนรู้ว่าพฤติกรรมของพวกเขามีความสม่ำเสมอเป็นอย่างมาก” Sloutsky กล่าว “พฤติกรรมที่ดูเหมือนเอาแน่เอานอนไม่ได้ของเด็กในวัยนี้ดูเหมือนจะถูกหล่อหลอมโดยแรงผลักดันในการกักตุนข้อมูล” บลังโกกล่าวเสริม