นักวิทยาศาสตร์ไขปริศนาว่าโบท็อกซ์โจมตีเส้นประสาท

"ผู้ป่วยมักจะทิ้งโบท็อกซ์ไปจนนาทีสุดท้าย" ดร. มูราด อลัม ผู้เขียนนำการศึกษา ศาสตราจารย์ด้านโรคผิวหนังแห่งมหาวิทยาลัยนอร์ทเวสเทิร์น ไฟน์เบิร์ก สคูล ออฟ เมดิคัล และแพทย์ประจำมหาวิทยาลัยนอร์ธเวสเทิร์นกล่าว "หากผู้คนได้รับสารพิษโบทูลินัมก่อนงานสังคมหรืองานสำคัญ พวกเขาอาจกังวลว่าโบทูลินั่มท็อกซินจะทำงานไม่ทันเวลา การเร่งให้เกิดผลกระทบอาจมีความสำคัญต่อผู้คน" นอกจากนี้ การบอกได้ว่าการออกกำลังกายบนใบหน้าของผู้ป่วยนั้นเป็นไปตามหลักฐานอย่างแท้จริง เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง Alam กล่าว บทความนี้จะตีพิมพ์ในวารสารJournal of the American Academy of Dermatology ในวัน ที่ 25 ตุลาคม ภูมิปัญญาดั้งเดิมของวงการแพทย์คือการออกกำลังกายกล้ามเนื้อที่รักษาจะทำให้ โบท็อกซ์ ทำงานเร็วขึ้น จากนั้น แพทย์บางคนแนะนำว่ามันดูเหมือนจะไม่สร้างความแตกต่างมากนัก และมันก็ไม่เป็นที่ต้องการ Alam กล่าว “แต่เราสงสัยว่าใครถูก” Alam กล่าว "เนื่องจากไม่มีการศึกษาแบบสุ่มที่ออกแบบมาอย่างดีเปรียบเทียบการออกกำลังกายและไม่มีการออกกำลังกายควบคู่กันไป เราจึงตัดสินใจที่จะทำ" ในการศึกษา ผู้หญิงผู้ใหญ่ 22 คนที่มีรอยย่นที่หน้าผากได้รับการรักษาด้วยโบทูลินั่มท็อกซิน ครึ่งหนึ่งถูกขอให้ออกกำลังกายกล้ามเนื้อใบหน้าหลังจากฉีดสี่ชั่วโมง; อีกครึ่งหนึ่งไม่ได้ แบบฝึกหัดประกอบด้วยการยกหน้าผากและทำหน้าบึ้ง (เช่น การขมวดคิ้ว) ใน 3 เซ็ต เซ็ตละ 40 ครั้ง ห่างกัน 10 นาที หกเดือนต่อมา หลังจากผลของการรักษาหมดไป ผู้เข้าร่วมก็ถอยกลับ ครั้งนี้เป็นการทดลองที่กลับกัน โดยผู้ที่ออกกำลังกายครั้งก่อนได้หลีกเลี่ยงการออกกำลังกายบนใบหน้า และคนอื่นๆ ออกกำลังกาย ทั้งแพทย์ผิวหนังและผู้เข้าร่วมให้คะแนนว่ารอยย่นบนหน้าผากจะดีขึ้นใน 2-3 วันหลังการรักษา เมื่อมีการฉีดตามด้วยการออกกำลังกายบนใบหน้า เทียบกับ 3-4 วันที่ไม่ได้ออกกำลังกาย ภายในสองสัปดาห์ ไม่มีความแตกต่างระหว่างผู้ออกกำลังกายและผู้ไม่ออกกำลังกาย นอกจากนี้ยังไม่มีความแตกต่างในระยะเวลาที่ทรีตเมนต์ยังคงทำงานก่อนที่จะสึกหรอ หกสิบแปดเปอร์เซ็นต์ของผู้เข้าร่วมเชื่อว่าการออกกำลังกายทำให้กล้ามเนื้อผ่อนคลายและลดรอยเหี่ยวย่นได้เร็วขึ้น ห้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์พบว่าการบริหารใบหน้าทำได้ง่ายมาก ผลลัพธ์แสดงการดูแลใบหน้าหลังการฉีดโบทูลินั่มท็อกซิน สามารถทำให้ริ้วรอยลดลงเร็วขึ้นหนึ่งวัน Alam กล่าวว่า "Botox จับกับตัวรับบนเซลล์ประสาทเพื่อคลายกล้ามเนื้อ และเป็นไปได้ว่าการออกกำลังกายจะเร่งกระบวนการผูกมัดนี้" "สำหรับผู้ป่วยที่ต้องการผลลัพธ์ที่รวดเร็ว การออกกำลังกายอาจคุ้มค่ากับความพยายาม ผู้ป่วยพึงพอใจที่สามารถควบคุมการดูแลของตนเองได้มากขึ้น"